dissabte, 18 de setembre del 2010


Es tan corto el amor y tan largo el olvido.
PABLO NERUDA

4 comentaris:

  1. CONFIESO QUE HE VIVIDO... Llegeix-lo!

    La del Ciri

    ResponElimina
  2. Oh! me he quedado un poco chof con esta entrada.
    Poesía pura, a veces vivida, ya en el pasado...
    Si miras con los prismáticos, quizá veas ese amor olvidado allá a lo lejos.
    Saludos,

    ResponElimina
  3. però algun dia l'oblid arriba i ja no fa mal.

    ResponElimina
  4. La del Ciri : fet, i et dic alguna cosa!

    Meloenvelvepararegalo : lo siento por el chof que ha causado mi entrada, prometo otra poesía más animada!
    Saludos para ti!

    Rits : esperem que arribi ben aviat.

    Gràcies pels vostres comentaris!

    ResponElimina